Pikin Slee

Pikin Slee een traditioneel dorp aan de Boven Surinamerivier!!

’s morgens al heel vroeg gaan wij op pad, allereerst met de auto naar Atjonie, ongeveer zo’n 200 km, een lange toch goede weg vooral door de bossen. Allereerst missen wij de afslag naar Atjonie en zo kwamen we bij het Brokopondomeer uit, ook leuk. Gelukkig waren we erg vroeg, 30 km te ver dus weer 30 km terug en ja hoor het bord Atjonie groot en duidelijk!!Echter aan een zijde van de weg!! Nu nog 95 km!! Het leek of er geen eind aan kwam, en dan ineens ben je in Atjonie , de weg stopt en daar liggen de Korjaals te wachten!

 

Binnen een mum van tijd is het een drukte van jewelste, krioelende mensen , volgeladen auto’s en ongelooflijk alles vindt zijn weg! De Korjaal die ons naar Pikin Slee brengt is en lijndienst, te vergelijken met een busdienst, en wordt volgeladen met van alles, van dakplaten , levensmiddelen t/m een heus fornuis. Wij krijgen een plek aangewezen en dan stapt er vooral jeugd in en even later begrijpen wij waarom, er wordt muziek gedraaid luid en duidelijk!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De tocht over de rivier was een geweldige belevenis! Petje af  voor onze bootsman die elke stroomversnelling op de juiste plaats en de goede manier weet te nemen. Het bos, de dorpjes, de vrouwen en kinderen langs de rivier het is heel bijzonder.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze korjaal stopt bijverschillende dorpen , er stappen mensen met of zonder bagage in en ook weer uit, en het is een en al gezelligheid met kakelende en zingende jongelui! Halverwege moeten de dakplaten er uit, die liggen onderop dus eerst van alles er uit, de dakplaten lossen( Maarten helpt een handje) en daarna alles er weer in en ondertussen wordt de lading een chaos! Geweldig! De dorpen zijn niet anders bereikbaar dan per korjaal dus alles wordt vervoerd over het water tot aan bankstellen toe is ons verteld (Westerse invloeden)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Uiteindelijk na een tocht van bijna 3 uur komen wij bij ons gastverblijf Pasensie in Pikin Slee.

 

 

 

 

 

Wij worden hartelijk verwelkomt, terwijl de vis in mootjes gehakt en gewassen wordt in de rivier, de voorbereidingen voor het eten! Vis, groente en rijst staat er op het menu! Ik had zo mijn bedenkingen maar heerlijk!! Onze kamer is zeer eenvoudig, het bed is redelijk en wij hebben gelukkig een klamboe, toilet en badhok  zijn buiten achter het huis.

 

 

Hier in Pikin Slee staat  het Saamaka Marronmuseum opgericht in 2008 , een initiatief van het rastfari kunstenaarscollectief Tomboti, met de bedoeling een impuls te geven aan de ontwikkeling van de dorpsgemeenschap. De Marrons ook wel bosnegers genoemd, wisten te ontkomen aan de slavernij op de plantages en stichtten hier in het diepe binnenland van Suriname een eigen gemeenschap en leven in stamverband, er zijn 6 stammen: de Matawi, Aluku, Kwinti, Saamaka, N’dyaka en de Pamaka. De oude Marroncultuur bloeit nog steeds ook in deze tijd.

 

 

 

 

 

 

Wij gaan dus de volgende morgen vroeg richting het museum, wandelen dwars door het dorp en leren zo een aantal woorden in het Saramacaans. De bewoners maken cassava brood, persen olie of drogen noten. Er zijn verschillende vrouwen druk bezig.

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij het museum  een hartelijk welkom door Journy, die ons persoonlijk een rondleiding geeft . Vol enthousiasme vertelt zij over de Marron cultuur vol eeuwenoude tradities, rituelen en gebruiken, religie en de unieke Saramacaanse bestuurscultuur die ook nu nog in deze tijd springlevend zijn! Er zijn prachtige gebruiks voorwerpen, zelfs een hutje waar wij in mochten! (Oei, wat klein) (helaas mochten wij niet fotograferen) Na de rondleiding drinken wij samen met Journy koffie en ik koop nog een Panyi door haar gemaakt. Wij vonden het geweldig leuk en interessant!!  Daarna struinen wij nog wat door de beeldentuin en dan gaan we richting Botopassie, een prachtige wandeling door het woud en zo komen wij in Foetoenakaba, de school is in volle gang wij zijn reuze nieuwsgierig, en vragen of wij een kijkje mogen nemen! 2 open ruimtes met alleen een dak , maar de kinderen zitten netjes op een rij aan tefeltjes. De bevolking heeft een eigen taal maar op school leren de kinderen Nederlands. In deze cultuur zorgen de moeders voor de kinderen,  zijn zij op de een of andere manier financieel draagkrachtig dan kunnen de kinderen vanaf hun 12e naar de middelbare school in Paramaribo, verblijven dan in een internaat of bij familie!  Hier raken wij de weg kwijt en als wij verder door het dorp lopen krijgen wij uiteraard nieuwsgierige blikken toegeworpen, wij vragen de weg en er wordt een jongen opgetrommeld,  met veel te grote laarzen en een enorm kapmes loopt hij een eindje mee en vlak bij het woud wijst hij ons verder de weg al zwaaiend met zijn kapmes!!! Ik was wel een beetje huiverig dat Maarten elk ogenblik een oor zou missen!!! Wij weer verder! Tot onze opluchting was het de goede richting en zo bereikten wij langs verschillende kostgronden ( stukjes grond, gegeven door de man, waar de vrouwen van alles op verbouwen voor de dagelijkse kost) en een missiepost waar het waarschijnlijk baby-uurtje was, Botopassie. Onderweg krijgen wij een lift angeboden op een ATV, geweldig maar een hele toer om je goed vast te houden!

 

 

Haydi van Hotel Botopassie, wat aan de andere kant van de rivier staat, komt ons halen met de korjaal  daar dan aangekomen staat er een overheerlijke (verlate) lunch voor ons klaar!! Corry Vonk zwaait hier de scepter, een Surinaams gastenverblijf met een Nederlandse twist, dit verblijf kunnen wij iedereen aanraden, prachtige lodges, een prachtig hotel met mooie kamers op een geweldige plek met prachtig uizicht!!! Corry geeft ons een uitgebreide rondleiding en vertelt hoe zij verliefd werd op bootsman Haydi en de bouw van het hotel, mensen uit het dorp vinden hier  hun werk!

 

Tegen de avond brengt Haydi ons met de korjaal naar Pikin Slee. Daar wandelen wij nog naar het dorp, onderweg lopen de meisjes met ons mee en als wij vragen of ze ons de weg kunnen wijzen willen ze dat maar al te graag. Wij drinken een tjokko (parbobiertje) bij het winkeltje bij het voetbalveld, kleine meisjes zwermen om Maarten heen en voelen regelmatig zijn velletje op zijn armen, ze zijn niet bij hem weg te slaan!!

 

Tijdens onze wandeling terug vraagt een stoere jongen met kattapult of ik een foto van hem kan maken, zij schieten de vogels uit de boom, daarna willen ze zich zelf op het scherm bekijken en vinden het geweldig.

 

 

 

 

Het is al schemer en zo komen wij ook langs  Journy  die mij een persoonlijk cadeautje geeft, een kaboutermutsje gevonden in het bos, zij vraagt of ik haar keuken wil zien, ’s morgens hebben wij het uitgebreid over pannen gehad, pannen geven de vrouw aanzien. Zij heeft een geordende keuken met een prachtige verzameling pannen!  Erg bijzonder dat zij dit heeft laten zien!! Wij vonden dit een geweldige ervaring deze contacten in dit bijzondere dorp!

De volgende morgen komt om 9 uur de korjaal ons weer halen doodmoe van alle indrukken gaan wij weer naar Waterland!!

 

 

 

 

 

Wil je reageren op dit bericht? Leuk!

Naam (benodigd)

E-mail (wordt niet gepubliceerd) (benodigd)

Website

Bericht:

Δ

CAPTCHA code *